طیف اختلال اوتیسم شامل بیماری های بالینی با علل مختلف و پیش آگهی های متغیر که معمولاً با اختلالات بارزی در برقراری ارتباط با دیگران از جمله والدین مشخص میشوند. شیوع اختلال از هر ۱۰ هزار کودک هفدهم تا چهار و نیم نفر را مبتلا میکند.
کودکان دچار اختلال اوتیسم ، در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. رفتارهای خودآزاردهنده و پرخاشگری نیز دارند. حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) و پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود. در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیرمعمول و تماس چشمی غیر طبیعی دارند. کوبیدن سر و ساییدن دندان، جنباندن بدن معمولا دیده می شود. کاهش پاسخ پذیری به درد و محرکات خارجی دارند.
اگر گفتاری وجود داشته باشد غالباً به صورت پژواک صحبت ،وارونه سازی ضمائر ،قافیه پردازی بی‌معنی، و سایر اشکال غیرمعمول زبان است.ارزیابی بهره هوشی کودک به دلیل نقائص زبان و اجتماعی شدن دشوار است و کودک غالباً با آزمون های مرسوم در طیف عقب‌مانده های کارکردی قرار می گیرد.
ژن نقش مهمی در بروز اوتیسم ایفا میکند. تا جایی که میزان ارثی بودن اختلال اوتیسم نزدی به ۸۰ درصد است. این یعنی اگر یکی از دوقلوهای همسان دچار اوتیسم باشد، احتمال ابتلای دیگری به اوتیسم ۸۰ درصد است اغلب کسانی در معرض خطر شناخته میشوند که یکی از اقوام درجه یک آنها دچار اوتیسم باشد. اما درحال حاضر نمی‌توان میزان احتمال بروز این خطر را مشخص کرد. لازم به ذکر است داشتن خطر ژنتیکی اوتیسم لزوما به معنی ابتلا به آن نیست.
علل زیست محیطی و ترکیب آن با عوامل ژنتیک می تواند منجر به اوتیسم گردد. اما باز هم نمی توان با قاطعیت عنوان نمود که چه چیزی عامل اختلال اوتیسم است البته برخی از عوامل محیطی نیز در بروز اوتیسم نقش به سزایی دارند. از جمله این عوامل میتوان به عفونت، دیابت و فشار خون بالای مادر حین بارداری و بالا بودن سن والدین هنگام تشکیل نطفه اشاره کرد. بالا بودن سن پدر نیز عامل خطرناک دیگری در مورد علت بروز اوتیسم است. به احتمال زیاد افزایش جهش ژنتیکی ناگهانی با افزایش سن علت اوتیسم خواهد بود.اما پیدا کردن ارتباط میان اوتیسم و سایر عوامل محیطی، مانند آلودگی هوا، دشوارتر است
در این اختلال رشد طبیعی مغز در حیطهٔ تعاملات اجتماعی و مهارتهای ارتباطی دچار نقص است. هوش بالاتر و وجود زبان تکلمی قابل فهم تا سن ۵ سالگی از شاخص های پیش آگهی مطلوب به شمار می آیند.اگر در مراحل زودرس بیماری شروع به اقدام اساسی در درمان کنیم عاقبت بیماری ممکن است به بهبود قابل ملاحظه ای پیدا کند.
احتمال وجود رابطه ای بین اسکیزوفرنی و اوتیسم مطرح است ولی در این کودکان به ندرت نشانه های کلاسیک اسکیزوفرنی ایجاد می شود شروع سایکوز و اسکیزوفرنی در کودکان بزرگتر به بزرگسالان شباهت دارد.در صورت شک به این تشخیص باید کودک را برای ارزیابی و درمان بیشتر به متخصص ارجاع داد.
از اهداف درمانی مهم در کودکان اوتیسم ؛ کاهش دادن رفتارهای مخرب و ارتقای یادگیری خصوصاً در حوزه های اکتساب زبان و مهارت های ارتباطی و خود کمکی است. این اهداف به بهترین نحو بر اساس ارزیابی‌های جامع از توانمندی ها و نیازهای کودک دست می آیند. برای هر کودک برنامه ای مدون و منحصر به فرد توسط افراد متخصص کار گرفته می‌شود.
مرور اخیر درمانهای مختلف اهمیت مداخلات زودرس و شدید را در بهبود پیامدها نشان می دهد، اهداف درمان باید مرتب به روز شوند و برطبق پیشرفت های فرد مبتلا و گذشت زمان موضوعات مختلفی در نظر گرفته شود. مثلاً آموزشهای حرفه ای و مهارتهای زندگی مستقلانه باید در دوره نوجوانی ارتقا یابد .درمان های روانپزشکی- دارویی در اندیکاسیون های خاص در این کودکان مفید هستند.
۱-بتواند راهنمایی‌های بالغین را در انجام کارها بپذیرد
۲- بتواند از یک برنامه روتین روزانه پیروی کنند
۳-بتواندمنظور های ارتباطی بسازد
۴-بتواند از آموزش کمکی به مفهومی حرکت کند
آموزش باید در محیطی صورت گیرد که عوامل پرت کننده حواس کم باشد برای کودکان مشکل‌تر ایستگاههای کاری جداگانه و دخالت قوی‌تری لازم است . باید به کودکان مبتلا کمک کنیم تا مهارت ها را عمومی سازند مثلا از کلماتت جدید را در خانه و سایر مکانها نیز استفاده کنند.
بیان آرزوها توسط کودک معمولاً در کاهش ناامیدی و رفتارهای مخرب موثر است. تمرکز درمان در زبان و صحبت روی استفاده از کلمات برای هدف ایجاد روابط می باشد.
کودکان مبتلا می توانند لغاط زیادی یاد بگیرد ولی این از عمل ایجاد رابطه جدا است بنابراین هدف اکتساب زبان باید ارتقای کودک در ایجاد رابطه باشد. برای این منظور تمرکز یادگیری لغات باید روی کلماتی باشد که با زندگی روزمره در ارتباط است .
کودکانی که کلمه بیان نمیکنند؛ باید روی فرم های دیگری از رابطه تمرکز کرد؛ مثل اشارات، تابلو های ارتباطی یا سایر فرم های ارتباطی.
استفاده از فرمهای غیر کلامی ارتباط؛ نباید استفاده همزمان کلمات را در کودکان قطع کند.
درکودکان بزرگتر یا دارای عملکرد بالاتر برنامه آموزشی باید تمرکز شدیدی روی مهارتهای ارتباطی و اجتماعی داشته باشد. شاید لازم باشد عملکردهای مثبت در شرایط مشکل زا تمرین و تکرار شود . آموزش مهارت های ارتباطی و اجتماعی عینی نظیر؛ خیره شدن چشم ،تنظیم صدا، ارتباطات بدنی و وضعیت، نزدیکی ، رفتارهای ارتباطی و قوانین باید به طور واضحی مد نظر قرار گیرد.
درمان دارویی برای برخی از علائم طیف بیماری اوتیسم مفید هستند که شامل آسیب به خود ،پرخاشگری، بیش فعالی، حرکات قالبی می باشد
دوزهای پایین داروهای آنتی سایکوتیک ممکن است برای حرکات قالبی و بیقراری مفید باشد.
داروهای محرک شبیه ریتالین از طریق سیستم دوپامینرژیک مشکلات رفتاری را در اتیسم تشدید میکند.
داروهای بتابلوکر با کاهش پرخاشگری و رفتارهای تکانشی و آسیب به خود همراه بودند. ولی به دلیل عوارض جدی دوزهای بالا ،مصرف آن ها محدود است.
شنبه الی چهارشنبه : ۱۶:۰۰ – ۲۰:۰۰ پنج‌شنبه: ۸:۰۰ – ۱۲:۰۰
۰۳۱۳۲۶۸۷۴۵۷ / ۰۹۱۳۸۷۶۲۷۱۰
اصفهان، خیابان بزرگمهر، حدفاصل خیابان رکن الدوله
چهار راه هشت بهشت، ساختمان آمیتیس، طبقه اول، واحد ۱۰۹
تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به بس کلینیک است و کپی مطالب بدون ذکر منبع غیر قانونی می باشد.
